லேசா லேசா பாகம் 9

இதோ கதைச் சுருக்கம்!
ரகு, மது, வேந்தன் என மூவர்.ரகு மதுவைக் காதலித்து மனைவியாக்கி, இப்போது விவாக ரத்து கோரும் நிலையில்! லண்டனில் இருந்து திரும்பிய, வேந்தன் கம்பெனியில் பணி புரியும் மதுவுக்கு இது அதிர்ச்சி அளிக்கிறது.வெள்ளைக்காரப் பெண்ணை மணந்து முறிவு பெற்று, இப்போது பெண்களை வெறுக்கும் வேந்தன்மது, ரகு இவர்களது காதல் நினைவுகள் இந்த பதிவுகளில்!தனக்குக் கீழே பனிபுரியும் மதுவைத் தான் மணக்க விரும்புவதாக ரகு சொல்ல, குழம்பிய நிலையில் இருக்கும் மதுவைப் பெண் பார்க்க ரகு வருகிறான், மதுவின் தந்தை, அவர்கள் குடும்ப டாக்டர் துணையுடன்! .ரகுவின் அம்மா விசாலம், மதுவையே பெண்ணாகக் கருதும் ஒருவர்,மதுவை திருமணத்துக்கு ரகுவிடம் பேசி மனதை மாற்ற அவன் கைபற்ற அவனோ விலக, பழைய ஞாபகம் சுவைக்கிறது.. அவன் கரம் பற்றிய முதல் பொழுதுகள்..மன்மத காதலுக்கு போட்ட விதைகள்... முன் 'ஜொள்ளிட்ட' முனீஸ் இவர்களும் ஒரு ஓரத்தில்... இக்கதையில்! இனி கதையை மேலே படியுங்கள்!:))))))))))).

பாகம் - 9

வேந்தன் மதுவைப்பற்றிய குழப்பத்திலேயே இருந்தான்... அவளை அப்பா சொல்வதுபோல்
உண்மையாக புரிந்துகொள்ளணும்.... பார்க்கலாம் திருப்பூர் ஆலை விஷயத்தில் என்ன சொல்கிறாள்
என்று... ஏற்கனவே அதை மூடிவிட்டு வேறு நல்ல தொழில் ஆரம்பிக்க புராஜக்ட் எல்லாம் ரெடி..
அப்பாவிடமும் விளக்கம் கொடுத்து சம்மதமும் அனேகமாக பெற்றாலும் , இறுதி கூட்டம் வரும் புதனன்று
கூட்டம் ஆரம்பித்தது.. எல்லாரும் பேசி முடித்ததும் வழக்கம்போல் பெரியவர்

" உன் கருத்து என்னம்மா..?.."
" எனக்கு முழு சம்மதம் , அந்த தொழிற்சாலையை மூடுவதற்கு அய்யா..."
வேந்தனுக்கு அதிர்ச்சி... அவளை மடக்கிவிடலாம் என்று எண்ணியவருக்கு ..
" அந்த பகுதி மக்கள் இந்த களிவு நீராலும், காற்றும் மாசு பட்டுள்ளது.. மூடுவேதே நல்லது..."
வேந்தனுக்கு ஒண்ணும் புரியவில்லை,, அவள் சிந்தனையே வேறாக இருக்கிறதே..


முதல் முறையாக அவள் மேல் மரியாதை வருகிறது...அவளும் அப்பாவும் சாதாரணமாக சிரித்துக்கொண்டு
வெளியே செல்கிறார்கள்.... அப்பாவிடமும் அவளைப்பற்றி சொன்னதும் மத்த எஸ்டேட்களையும் அவளுடன் சேர்ந்து
பார்த்து அவளிடமிருந்து விவரம் கற்றுகொள்ளுமாறு அறிவுறுத்துகிறார்.
அடுத்த வாரமே அதற்கான ஏற்பாடுகளை செய்கிறார் வேந்தன்...மனதுக்குள் மது நினைப்பு..


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
அலுவலகத்துக்கு வந்த பின் எப்போதும் வீடு பற்றிய நினைப்பே இருக்காது மதுவுக்கு.. அன்று
மண்டையை குழப்புகிறது ரகுவின் நேற்றைய செயல்...இருந்தாலும் நாம் தாழ்ந்து போகலாம்,..
என் மேலும் நிறய தப்பு இருக்குதே.. ஒரு மனைவியின் கடமையை நான் முழுதாக செய்யவில்லையே..


அவன் கோபம் நியாமானதே.. பேசினால் எல்லாம் சரியாகிவிடும் என்று நினைக்கையில் தொலைபேசி அழைக்கிறது..
" நான் ரகு பேசுரேன்.."
" சொல்லுங்கப்பா.." சந்தோஷமாக...
" இன்னிக்கு சாயங்காலம் வக்கீல் அலுவலகத்தில் 3 மணிக்கு சந்திக்கணும்..."
" எதுக்கு ரகு.."

" நம்ம பிரிவு பற்றி முடிவெடுக்க..."
" ........."
" என்ன வர முடியுமா , இல்ல.."
" ரகு.. நான் சொல்ரத ..."

" ஜஸ்ட் டெல் மி, முடியுமா, முடியாதா..."
" சரி.ப்...பா.."

பிரமை பிடித்தவள் போல் மது தலையில் கைவத்து அப்படியே மேஜையில் தலை சாய்த்தாள்..

" மே ஐ கம் இன்.." வேந்தன்...

" சார்.. நீங்க.. ..சொன்னீங்கன்னா நானே வந்திருப்பேனே..."
" நன்றி. இன்றைய முடிவுக்கு.. அடுத்த வாரம் எஸ்டேட் போக நேரமுண்டா உங்களுக்கு..."

" போகலாமே..."

" நன்றி வருகிறேன்..."

எல்லாவற்றையும் மூடிவிட்டு, யோசிக்கிறாள்... ரகு என் மேல ஏன் இவ்வளவு கோவம்?..

சரி என்னை விவாகரத்து பண்ணிவிட்டு என்ன பண்ணப்போரீங்க?.. மறுமணமா?... எப்படி முடியும் ரகு....

என்னை உங்கள் மனதிலிருந்து நீக்குவது அவ்வளவு எளிதா...?. இல்லை நடிக்கிறீர்களா?..
ஏன் இவ்வளவு அவசரம், அனக்கேதும் அவகாசம் குடுக்காமல், என்னிடம் பேச விரும்பாமல்..

என்னை தண்டிப்பது மட்டுமே உங்கள் நோக்கமாகத் தெரியுது.. கண்டிப்பா இன்னொரு திருமணத்துக்கு
நீங்கள் தயாரில்லை என்று எனக்குத் தெரியாதா?. சிரிப்புதான் வருகிறது.. ஆனாலும் நான் என்ன செய்தாலும்
உங்கள் வேகம் அதிகரிக்குமே தவிர குறையாது...

முள் மேல் விழுந்த சேலை, மெதுவாகத்தான்
எடுக்கணும்.. யாருக்கும் காயமின்றி.. ஆனால் நான் மிகவும் தளர்வாய் ஆகிவிடுகிறேனே, உம்
ஆதரவின்றி.. என்னைத்தவிர்ப்பது தாங்க முடியாத கொடுமையாக உள்ளதே.. யாரிடமும் பகிர கூட முடியாதே..

எல்லாரும் உன்னைத்திட்டி உன் கோவந்தான் அதிகரிக்கும் என்மேல்.. மனதுக்குள்ளேயே வைப்பது அதனினும் கொடுமை..
" நிஷா, நான் சொல்லப்போர விஷயத்தை கேட்டுக்கோ, ஆனா யாரிடமும் , முக்கியமா, எங்க வீட்டுக்கும்,
அவர் வீட்டுக்கும் தெரியக்கூடாது...மனச்சுமை இறக்கத்தான் உன்னிடம்...நீ உடனே பயப்படாதே .. சரியா?.."

" அய்யோ என்ன விஷயம் னு சொல்லு சீக்கிரம்... இப்பவே பயமாயிருக்கு.."
" ரகு என்னை பிரிய விரும்புகிறார்..."
" பைத்தியாமா என்ன அவருக்கு.. நான் பேசுகிறேன் இப்பவே...விளையாடுவாராயிருக்கும்..."

" சொன்னேன்ன்ல, அவசரப்படாதே.... பார்க்கலாம் கடவுள் சித்தம் என்னன்னு..."
" எவ்வளவு பெரிய விஷயத்தை சொல்லிட்டு..." அழுகிறாள்..நிஷா.

" நீ ஏன் அழுகிறாய்.. ச்ச். நீ எனக்கு தைரியம் சொல்லுவாய் என்று நினைத்தால்... மொதல்ல
அழுரதை நிப்பாட்டு... எனக்கும் அழுகைவருது.........."
"........."
"..........."
" சரி பெரியவ என்ன பண்ணுகினறாள்..." பேச்சை மாற்றிவிட்டு, மது சாப்பிட பிடிக்காமல் காஃபி
மட்டும் குடித்துவிட்டு அலுவலக வேலைகளில் மூழ்குகிறாள்..
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

மாலை 3..00 மணி..

ரகுவும் மதுவும், ஒரே அறையில் காத்திருக்கிறார்கள்...ரகுவாகப்பேசட்டும்.. என்று மது.. அவளைப்
பார்த்தாலே பேசவேண்டிவரும் என்று செய்திதாளில் ரகு...

என்ன ஒரு அசிங்கமான சூழல்.... வக்கீல் அழைத்து விசாரித்து 6 மாதமாவது இருவரும் தனியாக
இருக்குமாறு சொல்கிறார்... இருவரும் விரும்பிதானே பிரிகிறீர்கள் என்று கேட்கிறார்..
இல்லை என்று சொல்லகூட மதுவுக்கு முடியவில்லை.. ரகு அங்கேயே கத்த ஆரம்பித்துவிடுவான்..

கோவத்தின் உச்சியிலிருக்கான்... இப்போதைக்கு அவன் வழி சென்று நிதானமாக செயல்படுவோம்
என்று பிரம்மையில் எல்லாவற்றுக்கும் தலையாட்டுகிறாள்... அவளுக்கு கவலையெல்லாம் எப்படி விசாலம் அம்மாவிடமும்
பிள்ளைகளிடமும் மறைப்பது என்பதுதான்..

இப்போது முதல்முறையாக கோவம் வருகிறது அவளுக்கு
அவளின் இயலாமை குறித்து...எல்லா பேப்பரிலும் வெறியோடு கண்ணீரோடு உஅதட்டைக்கடித்துக்கொண்டு
கையெழுத்து போட்டுவிட்டு ரகுவை திரும்பி கூட பார்க்காமல் வெளியேற,
" மது .. .."

"...."

" மது... இப்ப பேசலாம்....."

" இனி என்ன பேச ரகு...சந்தோஷம்தானே...." கண்ணீருடன் சிரித்துக்கொண்டே கேட்டுவிட்டு
காரில் ஏறி செல்கிறாள்....

காரில் குலுங்கி குலுங்கி முதல் முறையாக அழுகிறாள்.......

---------------------------------------------------------------------------------------------

மறுபடியும் அலுவலகம் வந்தவளை வேந்தன் தொலைபேசியில்..

" இன்று முக்கிய ஆலோசனை.உள்ளது... எங்கள் வீட்டில் இரவு விருந்தில் கலந்து கொள்ள முடியுமா?"

---------------------------------------------------------------------------தொடரும்........

லேசா லேசா நீயில்லாமல் பாகம் - 8
================================

வேந்தன் அப்பாவின் அழைப்பின் பேரில் அவரைக் காணச் செல்கிறான்..


" என்னப்பா உன் மலைப்பயணமெல்லாம் சிறப்புதானே..?"

" ஆமாப்பா. உங்கள் உடல்நலம்...?"

" எனக்கென்னப்பா.. எப்பவும் இளமைதான் மனதில்.. உடம்புக்கென்ன . எனக்கு கவலையெல்லாம் உன்னைப்பற்றிதான்..

நீ ஏன் இன்னொரு திருமணம் செய்து குழந்தை, குட்டின்னு, நல்லமுறையில் இருக்கலாமே...உன் தனிமை எனக்கு
பயமளிக்கிறதே..."

" ஹாஹாஹா. அப்படியெல்லாம் ஒன்றுமில்லை.. எனக்கு நல்ல பொழுதுபோக்குகள், புத்தகங்கள், என்று நிறய உள்ளதே.

இன்னொரு திருமணம் பற்றி பேச்சுக்கே இடமில்லை அப்பா.. அது குறித்து நீங்கள் வருந்தாதீர்கள், தயவுசெய்து அது பற்றி
பேசவும் வேண்டாமே....என்னுடைய வாழ்க்கை இனி இந்த தொழில் முன்னேற்றத்தில்தான்...திருப்தியும் கூட...
ஆனால் என்ன என் அலுவல் இந்த மதுகோட இருப்பது மட்டுமே கொஞ்சம் சிக்கலாய் உள்ளது"சிரித்துக்கொண்டே கூற,

" இல்லை இல்லை, உனக்கு அவளைப்பற்றி அதிகம் தெரியாது... அவளைவிட புத்திசாலிகளை பார்த்திருப்பாய்.. மறுக்கவில்லை..
ஆனால் அவளுடைய மனிதத்தன்மையுள்ள செயல்பாடுகளும், கடின உழைப்பும், அனுசரித்துப்போகும் குணமும், வித்தியாசமானவை .."

" நீ வேணா பாரேன், கொஞ்ச நாளில் உனக்கும் புரியும்..."

" ..ம்...சரி..."என்று மட்டும் தலையசைத்தான்..." அப்பா வயதானவர் .. திருத்த முடியாது என்று நினைத்துக்கொண்டு..

இருவருமே கொஞ்சம் கனத்த மனதுடன் விடைபெறுகிறார்கள்..
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ரகுவின் முடிவு விளையாட்டாகவே இருக்கும் , நாம் ஒன்றும் பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளக்கூடாது என்று தன்னையே சமாதானப்படுத்திக்கொண்டாள்.
என்ன இருந்தாலும் என் கணவ்ர் தானே, எத்தனை எத்தனை பிரச்சனைகளை கடந்து வந்துள்ளோம் இருவரும்... எத்தனை முறை ஆறுதலாய்
தந்தையாய் , அண்ணனாய், நல்ல தோழனாய் துணை இருந்தான் ரகு... தன் பிரசவத்தின் போது ஒரு தாய்க்கும் மேலாக பாசம் காட்டி பார்த்தாரே..
என்ன ரகுவுக்கு குழந்தை போல் கோவம் வரும் அடிக்கடி.. அதுவும் பின் சரியாகிவிடும்...சகஜம் தானே...

இன்று நாமே சென்று வலிய
அவனுடைய பிரச்சனை பற்றி கேட்க வேண்டும்... அலுவலகத்தில் மலையளவு பிரச்சனை வந்த போது சமாளிக்கவில்லையா?..
ரகுவின் தங்கை, திருமண பிரச்சனை எவ்வளவு பெரியது.. நடத்தினோமே...

தனக்குத்தானே தைரியப்படுத்திக்கொண்டு, கடவுளிடம் வேண்டிக்கொண்டு
அன்று இரவு படுக்குமுன் பேசிட தயாரானாள்..

ரகு கணினியில் மும்மரமாயிருந்தான்...

எப்படி அணுகுவது , ஆரம்பிப்பது என்று தயக்கம்.. பொறுத்து பொறுத்து அறைமணிநேரமாகுது... இதயம் வேகமாகத்துடிக்குது...
தன்மேல் நம்பிக்கை குறையுது.. பயம் வருது..

இறுதியில் குழந்தைபோல் ஆகுது மனம்... மெதுவாக அவனருகில் சென்று அவன் கையை மட்டும் பிடிக்க அவளைப்பாராமலே கையை மட்டும் தருகிறான்..

முதல் தோல்வியாய் படுகிறது அவளுக்கு...

10 நிமிடத்துக்குப்பின் அவன் கையை தானாகவே விடுவித்துக்கொள்கிறான்...
இரண்டாவது தோல்வி..

இருந்தாலும் மனம் தளராமல்,

" ரகு நாம் இப்போது பேசலாமா , சிறிது நேரம்.."

".." பதிலில்லை..

" ரகு..."

" ம்.."

" எனக்காக கொஞ்ச நேரம்..."

" எனக்கு நேரமில்லை... என்னைத்தொந்தரவு செய்யாதே தயவுசெய்து...."
கடினமாக...வருகிறது...

ஏமாற்றத்தில் அதிர்ந்துதான் போகிறாள்....என்னுடைய உரிமைகள் இழக்கின்றேனே ...சுயபச்சாதபம் வருமுன் தூங்கிவிடலாம்
என்றெண்ணி கீதையில் இரண்டு வரி வாசித்துவிட்டு படுக்கச்செல்கிறாள்...இதே கைகள் முதன்முதலில் பற்றியபோது..

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ரகு நிச்சயம் முடிந்ததும் கீதாம்மாவிடம் மதுவைப்பற்றி மேலும் தெரிந்துகொண்டு, அவள் மேலே என்ன செய்யவேண்டும் என்று
பேசிவிட்டு, தினமும் சாயங்காலம் தான் கொண்டுவந்துவிடுவதற்கு சம்மதம் பெறுகிறான்...

அடுத்த நாள் அலுவலகத்தில் இருவரும் சந்திக்கும் போது இருவருக்குமே பேச வரவில்லை... முதல் நாளே ஒருவழியாக சமாதனாமாகிவிட்டாள்
மது.. குறை என்று சொல்ல ஒன்றுமேயில்லை.. எல்லோருக்கும் சந்தோஷம்..

தன் ஒருத்தியின் பிடிவாதத்தை விட்டுக்கொடுப்பதில் தவறில்லை..
டாக்டரிடம் மட்டும் நேரம் கிடைத்தால் சண்டைபிடிக்கணும் என்று சிரித்துக்கொண்டாள்..

ரகுவிடம் தொலைபேசியில் தயவுசெய்து அலுவலகத்தில் யாருக்கும் சீக்கிரம் தெரியவேண்டாம் என்று கேட்டுக்கொண்டாள்..

"அப்படின்னா நீ முனீஸ் கிட்ட பேசாதே " என்று கண்டிஷன் போடுகிறான் ரகு... சிரித்துக்கொண்டார்கள் இருவரும்...

சாயங்காலம் மிக மகிழ்ச்சியாக அவளை அழைத்துக்கொண்டு செல்லும்போதும் மெளனமே நிலவ...எப்படி ஆரம்பிக்க,

என்ன பேச .. தெரியவில்லை இருவருக்கும்... வெட்கம் ..

" காஃபி ஷாப் போகலாமா..?.."

" வேண்டாம் சார்.. அம்மா தேடுவாங்க..."

" சாரா..?.. என்ன இது.. ரகுன்னு சொல்லு.."

" எனக்கு வராது.."

" வரணும்.." அழுத்தமாக...

" வேண்டாம் .. சார்.. அப்புரம் சொல்ரேனே.."

" நொ. இப்ப சொல்லணும்.."

" சொ.. ல்......லு . கால் மி ரகு.."

" அப்போ நான் இறங்கி போயிடுவேன்.."

" அப்பா . இதுக்கொண்ணும் குறைவில்லை.."

" ஒகே. ஒகே.. . ஆனா இனி ரகுன்னு தான் கூப்பிடணும் சரியா.."

தலையாட்டிவைக்கிறாள்..அதற்குள் அவள் வீடு வந்ததும்.. கை நீட்டுகிறான் ரகு..

பதரித்தான் போகிறாள்..அப்படியே இருக்கையில் சாய்கிறாள்..பார்வை வெளியே பார்த்துக்கொண்டு..

என்ன இது இப்படி கஷ்டப்படுத்துகிறானே....

" ..ம் .." மறுபடியும் இவள் கை கேட்கிறான்...

பெண்ணின் தயக்கம் , பயம் அறியாயோ ரகு,.. அதுவும் என் வீட்டருகில்...

" என் வீடு வந்துவிட்டது.. நான் போகணும்..."

" தெரியும்.. கைகொடுத்தா என்ன குறை...சீக்கிரம்...இல்லாட்டி போக மு..டி..யா..து..."

என்னவோ செய்கிறது பலமிழந்து..." நீங்களே எடுத்துக்கொள்ளுங்கள்.." வெளியில் பார்த்துக்கொண்டு,
அவனைப்பார்க்க முடியாமல். முதன்முறையாக மென்மையாக அவள் கரம் பற்றுகின்றான் ரகு...

அவன் விரல்கள் , கண்கள் , ஆயிரம் கவிதைகள் , கதைகள் சொல்லுது அவனின் காதல்...

அவளின் கண்களிலோ கண்ணீர்.. போதும் அவளை இனிமேலும் தர்மசங்கடத்தில் ஆளாக்கக்குடாது என்று..

விடுதலை கொடுக்கிறான்....இப்போது அவளுக்கு விட மனமில்லை... இவனல்லவோ என் துணைவன்...

மென்மையானவன்...முதன் முறையாக காதல்வயப்படுகிறாள் மது...

-----------------------------------------------------------------------------தொடரும்......

பாகம்- 7 .சுந்தரி கண்ணால் ஒரு சேதி.....
===================================
அப்பா சொன்னதும் எரிச்சலாய் வந்தது.... நான் ஏதாவது செய்தால் ரகு இன்னும் வேகமாக காரியத்தில்
செயல்படுத்துகின்றாரே.....

" என்னப்பா இது அதுக்குள்ளேயேவா?.."

" இல்லம்மா நாளை நல்ல நாள். அதைவிட்டால் இன்னும் 1 மாதம் ஆகும்...அதான் சரின்னு சொல்லிட்டேன்.."

" சரிப்பா ஆனால் முடிவே பண்ணிவிடாதீர்கள்"
சொல்லிவிட்டு தன் அறைக்கு சென்றவளின் காதுகளில்
ரகுவின் வார்த்தைகள் தொந்தரவு தந்தது...
"நிஷா இனி என் தங்கைதான்"... என்ன நல்ல மனசு..

."நீதான் என் மனைவி, அதில் எந்த மாற்றமுமில்லை.".. என்ன தைரியம்...ஆனாலும் எனக்கு சம்மதமில்லையே...

------------------------------------------------------------------------------------
வீடே கலகலப்பாயிருந்தது... அண்ணா குடும்பத்தினர் குழந்தைகளோடு வந்தது மதுவுக்கு குதூகலம்..

பெண் பார்க்க வருகிறார்கள் என்பதை மறந்து விளையாடிக்கொண்டிருந்தாள்...
கீதாம்மாவும் அவர் மருமகள் ஷைலஜாவும் மைசூர்பாக் செய்வதில் பிஸியாக இருந்தார்கள்.

அவர்களோடு சமூக ஆர்வலரான எதிர்வீட்டு சீதாம்மாவும் கலந்துகொண்டார்கள்..

அப்பாவும் சூர்யா அண்ணாவும் வீட்டை ஒழுங்குபடுத்தினார்கள்....

முதலில் வந்தது டாக்டர்... வந்ததுமே கலகலப்பாகிவிட்டது வீடு... அடுத்து நிஷா தன் குழந்தைகளுடன்..

வந்ததும் மதுவுக்கு அலங்காரம் பண்ண ஆரம்பித்தாள்.. அவளோ ஒரே பிடிவாதம் , சாதரண புடவை போதுமென்று..

" அடி கண்ணே, இதுவும் பெண்ணுக்கு முக்கியமான முதல் நாளோல்லியோ..." சீதாம்மா..

" எனக்குதான் அந்த சந்தர்ப்பம் இல்லை, உன் மூலமாவது நிறைவேத்திக்கிறேன் பா.." நிஷா..

" என்னை என்ன பாடு படுத்தின. ம். இப்ப நீ பட்டுப்புடவை கட்டியே ஆகணும்.. கூட என்ன நகைகளையும்
போட்டுக்கணும்..." மன்னி சைலஜா...

கீதாம்மா புன்னகைத்துக்கொண்டார்.தான் தப்பித்தோம், தன் வேலை சுலபமாயிற்றென்று..

6 மணிக்கு ரகு , சுந்தர் தன் மனைவி , 2 பசங்களுடன், ரகுவின் தங்கை பரமேஸ்வரி, விசாலம் அம்மா, அப்பா.

அனைவரும் வந்ததும் டாக்டர் பாட்டுபாடி வரவேற்றார்...

" அடியே என் கள்ளி, மாப்பிள்ளை ரொம்ப அழகுடி.. உனக்கு வேண்டாம்னா சொல்லு நான் ரெடி." என்று சீதாம்மா

வேறு சிரிக்க வைத்துக்கொண்டிருக்க, மற்ற அனைவரும் மாப்பிள்ளையை ஜன்னல் வழியாக பார்க்க போட்டி
போட்டுக்கொண்டிருந்தனர்..அனைவருக்கும் பஜ்ஜி சொஜ்ஜி மைசூர்பாக்குடன் பரிமாறப்பட்டது...

" பெண்ண கூட்டிண்டு வாங்கோ " டாக்டர் சங்கர்...

சுந்தர் நிமிர்ந்து உட்கார்ந்தார்..." நீங்க ஏன் நிமிர்ந்து உக்காருரீங்க.. மாப்பிள்ளை நீங்கன்னு தப்பா நெனச்சுக்கப்போறா.."

எல்லாரும் சிரிக்க, அழகாக அம்சமாக காபி தட்டுடன் மது குனிந்த தலையுடன், அதிக வெட்கத்தோடு
நடை மறந்து, யாரையும் பார்க்கும் சக்தியின்றி , மல்லிகைப்பூக்கள் ஜிமிக்கியோடு போட்டிபோட்டு
தோளிலாட, பட்டுப்புடவை சரசரக்க வருகிறாள்..

நிசப்தம்..பார்த்த மாத்திரத்தில் ரகுவுக்கு, கவிதை தோன்றுகிறது...

"ஆயிரம் முறை அலுவலகத்தில்
வேலை கருத்தோடு பார்த்தாலும் ,
கோபத்தில் நீ முறைத்தாலும் ,
அன்னநடையில் உன் வெட்கத்தாலும்,
புதுஅனுபவத்தின் பயத்தாலும்,
தேவதை உன் அலங்காரத்திலும்
அள்ளிச்செல்கிறாயே என் மனதை கள்ளியே"
மெய்மறந்து புதிதாகப்பார்ப்பவன் போல் மயங்குகிறான்...

காபி கொடுப்பதற்குள் தடுமாறித்தான் போகிறாள் பேதை..விசாலம் அம்மா தன் அருகில் அமரச்செய்கிறார்.
அதற்குள் சின்னஞ்சிறு குழந்தைகள் , மதுவிடம் ஓடிவந்து ,

" ஏன் சாமி மாதிரி இவ்வளவு நகை போட்டிருக்க?.."

" நீ மட்டும் நிறய பூ வெச்சுருக்க".. என்று மடியில் ஏற முயலுகிறது மற்றொன்று..
அவளின் தர்மசங்கடத்தை ரசிக்கிறான் ரகு...

ஷைலஜா , சீதாம்மா, கீதாம்மா , எல்லோருக்கும் ரகுவைபற்றி ரொம்ப திருப்தி..

அதேபோல் " அண்ணா எனக்கு ஒகே" பரமேஸ்வரி..." எனக்கும் தான்" விசாலம் அம்மா.
விரல்களோடு விளையாடிக்கொண்டிருந்த மதுவிடம் " என்னம்மா நீ ஏதாவது பேசணுமா" டாக்டர்..

இல்லை என தலையாட்டுகிறாள்..

" பெண்ணை பாட்டுபாட சொல்லணுமா..இல்லாட்டி நான் பாடவா " சிரிக்கிறார்கள் அனைவரும்...

" நீங்க எதாவது பெண்கிட்ட பேசணுமா மாப்பிள்ளை சார்.?." டாக்டர்...சங்கர்.

" பேசணும் , பெண்கிட்ட இல்லை, ஆனால் அவள் அம்மாவிடம்..." ரகு

எல்லோரும் ஆச்சர்யப்பட , கீதாம்மா ரொம்ப வெட்கப்படுகிறார் , மதுவைவிட..

சரி அதுக்குமுன்னால் தட்டு மாத்திக்கொள்ளலாம் என்றதும் தான் விபரீதம் புரிகிறது மதுவுக்கு...

" எதுக்கும் என் பெண்ணிடம் ஒரு வார்த்தை.."மதுவின் அப்பா

" ஹாஹாஹா. மது என் பெண். என் பேச்சை என்று தட்டியிருக்கிறாள்..இல்லம்மா..?.. தட்டை எடுங்க" டாக்டர் சங்கர்.கட்டளையிருகிறார்..

.மது யோசிப்பதற்குள் எல்லாம் முடிந்தது.. நல்லபடியாக..

ரகு கீதாம்மாவை தொடர்கிறான்...............................................

-------------------------------------------------------------------------------தொடரும்....

பாகம் - 6----என்னோடு காதல் என்று பேச வைத்தது நீயா..?

பாகம் - 6----என்னோடு காதல் என்று பேச வைத்தது நீயா..?===================================================

எல்லாரையும் விசாரித்து இவ்வளவு சீக்கிரமாக சம்மதிக்க வைக்கிறாரே என்று வியப்புடன் கூடிய கோவமாய் வருது
மதுவுக்கு... அப்பாவின், நிஷாவின், டாக்டரின், அண்ணாவின், .. யார் வார்த்தையும் தட்ட முடியாது போகவே
கோவம் அதிகமாகுது..

இன்று நேரில் பேசிவிடணும் என்று வந்தவளுக்கு தன் மேஜை மீது பெயரில்லாமல் ரோஜா
பூங்கொத்து இருப்பது கோவத்தை அதிகப்படுத்துது..முன் அனுமதி பெறாமலேயே அவர் அறைக்கு செல்கிறாள்..

" மன்னிக்கணும் சார்.. நான் உங்களிடம் பேசலாமா".. ரகுவை பார்க்காமல் மேஜையைப்பார்த்து பேசுகிறாள்...

புரிந்து கொள்கிறான் ரகு அவள் கோவத்தை, புன்னகையுடன்....

" தாராளமாக....சொல்லுங்க...உட்கார்ந்து பேசலாமே .."

" என்ன நினைத்துக்கொண்டிருக்கீங்க சார். . உங்க மனசில...?...பெண் என்றால் , அதுவும் அதிகாரி என்பதால்...."

பேச முடியாமல் அழுகை வருகிறது அவளுக்கு...அவள் கோவம் ரகுவுக்கு விளையாட்டாய் இருக்கு.. மனதுக்குள் சிரிப்பு..

" எனக்குதான் இஷ்டமில்லைனு சொல்லிட்டேனே.. அப்புரமும் ஏன் இப்படி...".

" உங்களுக்கு வேற பொண்ணே கிடைக்கலயா?.. ஏன் என்னை படுத்துரீங்க... உங்க அதிகாரத்தை பயன்படுத்துரீங்களா...?."

சுரீரென்றது ரகுவுக்கு,,,

" போதும் மது... "

" உங்களை சந்திக்கவே பிடிக்கல.."

" நிப்பாட்டுங்கன்னு......சொன்னேன்..."கொஞ்சம் சத்தமாகவே எழுந்து...

" சார்.. நான்...." கையை காண்பிக்கிறான் போதும் என்று...

" ...ப்போதும்.. எதுவும் சொல்ல வேண்டாம் இனி...எனக்கு ஏன் உன்னை பிடிச்சுருக்குன்னு சொல்ல தெரியலை..
ஆனா நீ என் வாழ்க்கைத்துணையா வந்தா நல்லாயிருக்கும்னு நினைத்தேன்.. யு ஆர் இன் சம் வே ஸ்பெஷல்.."

" இனி நான் உன்னைத்தொந்தரவு பண்ணவே மாட்டேன்...அது என்னுடைய பூங்கொத்தும் இல்லை..."

அதிர்ச்சியாகவும் , அசிங்கமாகவும் ஆகிவிட்டது மதுவுக்கு.. தன் தவறை உணர்கிறாள்..

" மன்னிக்கணும் சார்..." அவசரமாக வெளியேறுகையில்...

" ஒரு நிமிஷம். மது.. ஆனால் நீ மட்டும் தான் என் மனைவி என்பதில் எந்தவித மாற்றமுமில்லை.."

" மேலும் நிஷா இனி எனக்கும் தங்கைதான்..நம் திருமணம் நடந்தாலும் இல்லாவிட்டாலும்..."

" ஓய்வு எடுத்துக்கொள் .. எல்லா சரியாயிடும்..." என்று சமாதானப்படுத்துவதற்காக புன்னகைக்கிறான் ரகு...

தன் இடத்துக்கு வந்தவளுக்கு ஒரே குழப்பம்.. சே என்ன மடத்தனம் பண்ணிவிட்டேன்...

ஆத்திரக்காரனுக்கு புத்தி மட்டு... சே. சே.. அவமானமாயிருக்கு... அப்போ யாருடைய பூங்கொத்து?

" ஹலோ.. ஒரு நன்றி சொல்ல மாட்டியா, மது...வேலண்டைன்ஸ்டே பூவுக்கு..?""

மிச்சமுள்ள எல்லா கோவத்தையும் சேர்ந்து வாங்கிக் கட்டிக்கொண்டான் முனீஸ்....

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
வீட்டுக்கு வந்தவளிடம் அப்பா சொல்கிறார் நாளை அவளை பெண் பார்க்க வருகிறார்கள் என்று..
---------------------------------------------------தொடரும் பெண்பார்க்கும் படலம் ...பாகம் - 7 ல்...

பாகம் - 5

சனிக்கிழமை விடுமுறையாதலால் மது நிஷாவின் வீட்டுக்கு செல்வது வழக்கம்...குழந்தைகளுக்கு வேண்டியபொருள்களை வாங்கிக்கொண்டு சந்தோஷமாகச்சென்றாள்..கதவைத்திறந்த நிஷா ஒப்புக்கு உள்ளே வா என்று சொல்லிவிட்டுசெல்ல, ஒருமாதிரியிருந்தது..

குழந்தையுடன் விளையாடிவிட்டு வரும்வரை அவள் சமையலிலே... என்னாச்சு இவளுக்கு.
" ஏய் என்னாச்சு.. நானும் வந்ததிலேருந்து பார்க்கிறேன்.. சரியாயில்லை நீ. ஏன்.."பதிலில்லை..
பின் கை இரண்டையும் பிடித்து அடுத்த அறைக்கு அழைத்து வந்து
"இப்ப நீ சொன்னாதான் உண்டு.."

" என்ன சொல்ல.. இன்மேல் நீ இங்கு வரவேண்டாம் மது.. நானே என்னைப் பார்த்துக்கொள்வேன்..."
" பைத்தியமா உனக்கு..."
" ஆமா . இவ்வளவு நாள் அப்படித்தான் போல. இப்பத்தான் தெளிஞ்சிருக்கேன்.."
" என்ன சொல்ற நீ.."
" ஆமா மது, நீ எனக்காகத்தான் திருமணம் செய்யாமலிருக்கிறாய் என்று ஊர் முழுக்க பேச்சு.."
" ஹஹஹஹ. இவ்வளவுதானா. அதுக்குதான் அம்மணி கோவமா..என் செல்ல நிஷா.." என்று அவளை இழுத்து அணைத்துக்கொள்ள,அவள் விலகி
" உண்மையாகத்தான் சொல்கிறேன் . நீ இனியும் திருமணம் செய்யாவிட்டால் இங்கு நீ வருவதை அனுமதிக்க மாட்டேன்.."
" . அவ்வளவுதானே.. சரிங்க நீங்களே ஒரு நல்ல மாப்பிள்ளை பாருங்க..அதுவரைக்கும் வரலாம்தானே?.." சிரிப்புடன்..

" . ம். மாப்பிள்ளை ரெடி... நீதான் சரின்னு சொல்லணும்.."

" ஹாஹாஹா.. அட அதுக்குள்ளேயே.."விழுந்து விழுந்து சிரிக்கிறாள் விளையாட்டு என்றெண்ணி..

" சரி யாராம் மாப்பிள்ளை..?"
" ரகு.."அப்படியே அதிர்ச்சியில் மது நிஷாவை முறைக்கிறாள்..
" ஒஹோ . இங்கு வரைக்கும் வந்தாச்சா , விஷயம்...என்ன இதெல்லாம்..." சற்று கோவமாக...

"புரிந்துகொள் மது.. ரகு மிகவும் நல்லவர், நான் விசாரித்தவரையில்.."
" நிஷா.. தயவுசெய்து இனி அதைப்பற்றி யாரும் பேசவேண்டாம் என்னிடம்.. எந்த மாற்றமுமில்லை..."
" அப்போ நானும் தீர்மானமாய் சொல்கிறேன், நான் என் சொந்த ஊருக்கே போகிறேன்.. எனக்கெதுக்கு பழி.."அழுகையாய் வருகிறது மதுவுக்கு...
" நீயுமா என்னைப்புரியாமல்" என்று அவள் மடியில் படுத்துக்கொள்கிறாள்..அன்பாக அவள் தலை வருடியபடியே நாந்தான் முதலில் சந்தோஷப்படுவேன் மது உன் திருமணத்தைப்பார்க்க...
-------------------------------------------------------------------------------------

வீட்டுக்கு வந்தால் அண்ணா போன் செய்த விவரத்தை அப்பா சொல்கிறார்...கீதாம்மா டாக்டர் சொன்னதாக ரகுவைப்பற்றி கேட்கிறார்.
" என்னம்மா சொல்ற நீ.. உன் விருப்பம் என்ன.. உன் அதிகாரியாமே..."அப்பா.

"எனக்கு இஷ்டமில்லைப்பா.. இத்தோடு விட்ருங்கப்பா.."

" சரி நாங்க பார்த்த மாப்பிள்ளைதான் பிடிக்கல. என்னதான் நினைத்துக்கொண்டிருக்கிறாய் மனதில்..."கீதாம்மா கொஞ்சம் வருத்ததுடன்...

" புரிஞ்சுக்கோங்கம்மா. எனக்கு திருமணமே வேண்டாம்..."

" அதுதான் ஏன்.. எங்களுக்கு கடைமை இருக்கே...நீ ஒண்ணும் சம்பாதித்து எங்களைக்காப்பாத்த வேண்டாம்."

" அப்பா..." அழுகிறாள்... சரி விடு கீதா..குழந்தைகிட்ட நான் பேசிக்கிறேன் ..

" என்னமோ போங்க.. அவளுக்கு செல்லம் கொடுத்தே எல்லாம் அவள் இஷ்டப்படி..."மகளை ஆறுதல்படுத்தி மாடிக்கு அழைத்துச்சென்று அமைதியாக , விளக்குகிறார்..

பொறுமையுடன் அவள் கருத்தையும் கேட்கிறார்.. இறுதியில் அவர்கள் வீட்டார் வந்து பார்த்துவிட்டு மட்டும் செல்லட்டும் டாக்டருக்கு கொடுக்கும் மரியாதைக்காக என்று அவளின் அனுமதியும் பெறுகிறார்.

பாகம் -4

வேந்தனுக்கு , அப்பா மதுவுக்கு இவ்வளவு இடம் கொடுப்பது பிடிக்கவில்லை...என்ன விஷயம் என்றாலும் அவளைக்கலந்தாலோசித்து பின்னரே முடிவெடுக்கிறார்...சிலசமயம் அவள் சில முடிவுகளை நிராகரித்தால் அதற்கும் அப்பா ஒத்துபோகிறாரேஎன்று எரிச்சலாய் இருக்கின்றது வேந்தனுக்கு...

தன் அமெரிக்கப்படிப்பு , அனுபவம்,எல்லாம் அவளுக்குப் பின்னால்தானா?.. அவள் என்ன வெறும் M.Com.,, M.B.A தான்...என்ன இது சுத்த பைத்தியக்காரத்தனமாய் இருக்குது..சரி எல்லாம் அப்பா காலம் வரைக்கும் தான்... என்று பொறுத்தார்...இப்படித்தான் ஒருமுறை மதுரையிலுள்ள ஒரு ஃபாக்ட்ரியை மூடுவதன் பொருட்டு வக்கீல் மற்றும் ஆடிட்டர்அனைவரையும் கலந்தாலோசித்து இறுதி முடிவுக்காக அப்பாவுடன் ஆலோசனை நடத்தும் கூட்டத்திலும் அவளையும் அழைத்தார் அப்பா..

எல்லா வற்றையும் கேட்டுவிட்டு 2 மணிநேரம் கழித்து
" நீ என்னம்மா சொல்ற மது .."
" அய்யா மன்னிக்கணும், அந்த தொழிற்சாலையை நம்பி சுமார் 1000 குடும்பங்கள் இருக்கிறார்கள்.அவர்களுக்கு இழப்பீடு மட்டும் போதாது.. அவர்களுக்கு வேறு வேலை தெரியாது...ஆகையால் மனிதாபிமான முறையில் அதை ஒரு தொண்டு நிறுவனமாக மட்டும் கணக்கில் கொண்டு மாற்று தொழில் ஏற்படுத்தும்வறை அதை மூடவேண்டாம் என்பது என் தாழ்மையான கருத்து.." என்று

அதற்குண்டான அனைத்து புகைப்படங்கள்பேட்டிகள், presentations( மன்னிக்க) எல்லாவத்தையும் விளக்கமாகத் தந்தாள்..அதைப்பார்த்த மாத்திரத்தில் ராமர் அய்யாவும் ,
" சரி இப்போதைக்கு இதனை மூட வேண்டாம் . தொண்டு நிறுவனத்தில் சேர்த்துவிடுங்கள்.."என்று ஒத்தை வரியில் சொல்லிவிட்டு ,

" நன்றி அனைவருக்கும்.."என்று முடித்துவிட்டார்..வேந்தனுக்கும் மற்ற சகோதரருக்கும் பயங்கர அதிர்ச்சி...கிட்டத்தட்ட 2 மாதமாகசெலவழித்த அனைத்து வேலைகளும் , நேரமும் வீண்...

எல்லாத்துக்கும் காரணம் மது..தோல்வி என்று ஏற்கமுடியாமல் அவளுடைய அணுகுமுறையையும் ஒருகணம் வியந்தார்..எப்படி இத்தனை விவரங்களை ஆர்ப்பாட்டமின்றி விரல்நுனியில் வைத்திருக்கிறாள்..

எல்லோரும் சொல்வதுபோல் அவள் ஒன்றும் தெரியாதவள் அல்ல. என்ன பெண் என்றஒரு மனப்பான்மை , அனுபவக்குறைவு அவளை குறைத்து எடைபோடச்செய்கிறது,.குழப்பமாக யாரையும் தன்னை பார்க்க வேண்டாம் என்று சொல்லிவிட்டு தன் செல்ல நாய்களுடன் வேட்டைக்கு மலைக்கு பொழுதுபோக்க புறப்பட்டார்....அவருடைய உலகமே தனி.

.இயற்கையும், விலங்குகளும் , தனிமையும் ..அவருக்கு பிரியமானவை... அந்த தனிமையேபலவிஷயத்தை கத்துக்கொடுக்கும் குரு அவருக்கு..

.---------------------------------------------------------------------------------

ரகுவின் இறக்கமற்ற வார்த்தைகள் நொடிவிடாமல் மனதை கிழித்துக்கொண்டிருந்தாலும், அழுகையைமறந்து வருடங்கள் பல ஆனதால் மதுவுக்கு கண்ணீரும் கை கொடுக்கவில்லை.....

அசதியில் வந்த தூக்கம், துக்கமாய்தொண்டையையும் , அனைத்தையும் அடைத்தது....ரகுவின் கோபம் புதிதல்ல...

ஆனால் பிரிவென்பது...

அவன் தானே ஆசைப்பட்டான் இப்படி உயரத்துக்கு வரவேண்டுமென்று... M.Com மட்டுமே படித்திருந்த தன்னை, முதல் குழந்தை பிறக்கும்போதே M.B.A.. படிக்கச்செய்து அழகு பார்த்தான்.. பெண்கள் வேலைக்குப்போகணும்என்று விரும்பியவனும் , அதற்கான எல்லா சவுகரியமும் செய்து தந்தவன் ஆரம்பத்தில்...

ஆனால் இவ்வளவு சீக்கிரம் ராமர் அய்யா மதுவின் மேல் உள்ள நம்பிக்கையால் உயர்பதவி கிடைக்கும் என்று யாரும் எதிர்பார்க்கவில்லைதான்...தன் சொந்த மகள் போல் அவளிடம் அனைத்து அலுவல் விஷயத்தையும் வீட்டுக்கு அழைத்து சொல்லுவார்..

எஸ்டேட்டுக்கு மதுவுடன் சென்று பழங்குடியினருடன் பழகுவார்.. . தொழலாளர்கள் கவலையை நேரில் கேட்பார்..மதுவும் எளிமை விரும்பி, அவரைப்போல் , அதுவே இருவருக்குள்ளும் நம்பிக்கைஏற்படுத்தியது...

----------------------------------

விடிந்ததுகூட தெரியாமல் தூங்கிய மதுவை,

" என்னம்மா ரொம்ப அசதியா.. கொஞ்சம் காஃபி அருந்திவிட்டு படுத்துக்கொள்ளேன்"

" அய்யய்யோ , மன்னிக்கணும் அம்மா...அதிகம் தூங்கிவிட்டேன்.."

" என்னம்மா கண்கள் வீக்கமாயிருக்கு..அதிக அலைச்சல் போல.. சரி தூங்கம்மா.."

" இல்லையம்மா.. பிள்ளைகள் பள்ளி போயாச்சா...சே வெக்கமாயிருக்கு பிள்ளைகளைகூட பாராமல்.."

" அடடே.. நாந்தான் தடுத்தேன்மா..நீ ஒன்றும் கவலைப்படவேண்டாம்..."அதற்குள் ரகு

" அம்மா அலுவலகம் செல்கிறேன்" அவளிடம் சொல்லாமல்...இதயமே வெடிப்பதுபோல்....ஏன் ரகு, கொஞ்ச நாள் அம்மாவிடமாவது நடிப்போமே...

அவர்கள் எப்படி இதை தாங்குவார்கள்.. ரகு , நீ என்னைத்தண்டிப்பதாய் எல்லோரையும் , ஏன் உன்னையும் சேர்த்துதண்டிக்கின்றாயே....எதையும் வெளிக்காட்டிக்கொள்ளாமல்...சிரித்தமுகத்துடன்..
" அம்மா. உங்க கையால் காஃபி.. பிரமாதம்.. பாருங்க எவ்வளவு ஃபிரஷா ஆயிட்டேன்.."
ஒரு துள்ளலுடன் எழுந்து ஓடும் மதுவை புரியாமல் பார்க்கிறார், விசாலம் அம்மா...குளியலரைக்கு சென்றவள் கண்ணாடியில் முகம் பார்க்கும்போதுதான் தெரிகிறது அததனைசோகமும் முகத்தில் , கண்ணில்....

நேற்று ரகு சொன்னது நினைவுக்கு வருகிறது...

" பிரியாமல் இருக்கணும் என்றால் நீ வேலையைவிட வேண்டும்.. அதற்கு நீ ஒருபோதும்..சம்மதிக்கமாட்டாய்.. ஏனென்றால் என்னைவிட உனக்கு அந்த வேலைதான் முக்கியம்..."கேட்கும்போது சிரிப்புதான் வந்தது...

தூங்குபவனை எழுப்பலாம், துங்குபவன்போல் நடிப்பவனை?..நானே விரும்பினாலும் விடமுடியாத வேலையிது ..உனக்குத்தெரியாதா ரகு...ஒரு காலத்தில், பணத்துக்காக, அப்புரம் பெருமைக்காக, பின், பெரியவரின் அன்புக்காகஎன்று இருந்து, இன்று அவளைமீறிய பொறுப்புகள், ரகசியங்கள் அனைத்தும் அவள் மீது...

அவ்வளவு எளிதல்ல அதனைவிட்டு விலகுவதென்பது..அவளை ஒருகட்டத்தில் பங்குதாரராக நியமிக்க பெரியவர் எடுத்த முயற்சியை தடுக்கத்தான் எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டாள்.. அதிலும் அவர் மனதிலும் கம்பெனியின் மூத்தா ஆடிட்டர்கள் மத்தியிலும் மிகவும் உயர்ந்துவிட்டாள்...மக்களுக்கு இந்த கம்பெனியின் மூலம் சேவைசெய்ய முடிவதே தன் பெரும்பாக்கியமாகக் கருதினாள்..

அதனால் அவளுக்கு அத்தனை வசதிகளையும் கம்பெனியே செய்து தந்தது...இதனோடு ஒன்றிவிட்டதால் தன் உயிர் உள்ளவரை அதனை விட்டு விலகுவதென்பது இயலாத ஒன்று..ரகுவிடம் என்ன பேசினாலும் பிரயோஜனமில்லை.. மேலும் வருத்தமே மிஞ்சும் என்று அமைதிமட்டும்காத்தாள்... அவனுக்கோ அவள் அமைதி கூட அழுத்தமாகத் தோன்றியது....

------------------------------------------------------------------------------------------

காரில் மதுவை இறக்கிவிட்டு, நண்பன் போன் செய்தான் ரகு..

." என்னடா மதுவைப்பற்றியா எல்லா டீடெய்ல்ஸும் ....."

" எல்லாம் விரல் நுனியில்.. ஆனா ஒவ்வொண்ணா தான் தருவேன்.. அதுக்கு விலை அதிகம்.."

" டேய் டேய் என்கிட்டேயெவா.. ம் . உனக்கு இப்ப நல்ல நேரம்..சரி சொல்லு.."
" மது தோழி நிஷாவிடம் பேசிவிட்டேன்.., அப்புரம், நாளை அவர்கள் குடும்ப டாக்டர் எனக்கு பழக்கம்..கோயிலில் அவரை சந்திக்கிறோம் நாம்.."

"ம் . அப்புரம் மதுவுக்கு ஒரு அண்ணன்.. மும்பையில்.. அவரிடமும் பேசச்சொல்லி என் மைத்துனனை அனுப்பியாச்சு.."

" அடேங்கப்பா.. என்னைவிட நீ வேகமா இருக்க.."

" பின்ன இல்லியா.. யான் பெற்ற இன்பம் பெறுக நீயும்...இல்லடா.. நீ கல்யாணம் பண்ணிக்க சம்மதித்ததே சந்தோஷம்.."

------------------------------------------------------------------------------------------
டாக்டர் சங்கர் கடவுள் மந்திரத்தை பாட்டாக பாடிக்கொண்டே கோயிலை சுத்தி வருகிறார்...சுந்தரைப்பார்த்துவிடுகிறார்.... அப்போதும் பாட்டைத்தொடர்ந்துகொண்டே கண்களாலும் கைகளாலும்

" இறுங்கோ வாரேன் என்கிறார்... இவர்களும் அவர் பின்னால் செல்ல ரொம்பவே குஷியாகி சத்தமாகப்பாடுகிறார்.

"நமஸ்காரம்.. நான் சங்கர்.. உங்களப்பத்தி சுந்தர் சொல்லியிருக்கிறார்...மிக்க மகிழ்ச்சி..."

"மது ரொம்ப நல்ல பொண்ணு. நீங்க அதிர்ஷ்டசாலி...என்ன கல்யாணம் வேண்டாம்னு ஒரே பிடிவாதம்...எல்லாம் இனி நான்பார்த்துக்கிறேன்..உங்களையும் எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சுருக்கு.. கோயில் காரியமெல்லாம் எப்படி."

ரகுவிற்கு பக்தியுண்டு..தலையாட்டிவைத்தான்...அப்ப என்கூட இந்த மந்திரத்தை சொல்லுங்கோ ன்னு அவர் பாட்ட்டுடன் சுத்த ஆரம்பித்துவிட்டார்..

--------------------------------------------------------------------------------------------

பாகம் - 3 தொடர்கிறது
..................................
உணவருந்தி முடித்ததும் தப்பிக்கலாம் என்ற எண்ணத்தில்
" சார் நான் வீட்டுக்கு போகலாமென்று இருக்கிறேன்.."

" ஓ தாராளமா... நானே உன்னை விட்டுச்செல்கிறேன்.."

" இல்லை .. நான் ஒரு ஆட்டோ வைத்து சென்றுகொள்வேன்.. நன்றி..."

" நோ. நோ... எனக்கொண்ணும் சிரமமில்லை... நானும் அலுவலகம் போகவில்லை.."

பேசி தப்பிக்கவே முடியாது என்று சம்மதித்து இடத்தையும் சொல்கிறாள்..
வீட்டருகே வந்ததும் அதுவரை மெளனம் காத்த ரகு.,.

" மிக்க நன்றி.. நான் உன்னிடம் இருந்து விரைவில் நல்ல பதில் எதிர்பார்க்கிறேன்.."

ஒரு புன்னகையை மட்டும் மரியாதைக்காக அளித்துவிட்டு... நன்றி கூறி விடைபெறுகிறாள், தெரு முனையிலேயே...

---------------------------------------------------------------------------­--------

விமானம் சென்னை நிலையத்தில் இறங்கவும், மதுவின் உள்ளம் மகிழ்ச்சியால் பீறிடுகிறது...
1 மாதப்பயணம் முடிந்து எல்லோரையும் சந்திக்கப்போவதால்., முக்கியமாக குழந்தைகளை..
அலுவலக வண்டி வந்துள்ளது... சகல மரியாதையுடன் விடு சேருகிறாள்..
குழந்தைகள், விசாலம் அம்மா, எல்லோரும் , வேலையாட்களுடன் அவளை வரவேற்க..

ரகு மட்டும் மாடியிலிருந்து மரியாதைக்காக கையசைக்கிறான்..
வேலையாட்கள் ஒவ்வொருவரிடமும் அன்பாக விசாரித்துவிட்டு, குழந்தைகளுடன், 1 மணி நேரம் செலவிட்டு
, பின் விசாலம் அம்மாவிடம் பேசுகையில்..,

" ஒருவாய் சாப்பிட்டு படும்மா.. ரொம்ப அசதியில் இருப்பாய்..."

" இல்லம்மா, நான் விமானத்திலேயே சாப்பிட்டுவிட்டேன் "

கட்டாயப்படுத்தி சாப்பாடு எடுத்து வந்து பிடிவாதமாய் ஊட்டிவிடுகிறார்...

"என்ன தவம் செய்தேன் அம்மா " கண்கலங்குகிறாள்..

" சரி சரி.. நீ போய் உன் கணவனைக்கவனி..மீதி நாளைப்பேசலாம்..."கிண்டலாக..

------------------------------------------------

மாடிக்குச்சென்று ரகு இருக்கும் அறைக்கு செல்கிறாள்..

அவன் இவள் வந்தது தெரியாததுபோல் புத்தகத்தில் மூழ்கியிருக்கிறான்..
" நல்லா இருக்கீங்களா..?. வேலையெல்லாம் அதிக சுமையில்லையே?..."

புன்னகையோடு இவளே ஆரம்பிக்க..

" ..ம்.. இருக்கு. உன் பிரயாணம், கான்ஃபரன்ஸ் எல்லாம் நல்லபடியா இருந்திருக்கும் என நினைக்கிறேன்.."

". ம்.ம்."

வேறொன்றும் பேச விரும்பவில்லை என்று அவன் பேச்சிலிருந்து யூகிக்க முடிந்தது...

குளித்து உடுப்பு மாற்றி அவள் வரும்போது ரகு பால்கனியில் சிகெரட் புகைத்துகொண்டிருந்தான்..

இவள் போய் நின்றும் திரும்பி கூட பார்க்கவில்லை..

சரி தொந்தரவு செய்ய விரும்பாமல்...இவளும் பூஜயை முடித்துவிட்டு, மிகவும் அசதியாக
இருந்ததால் படுக்கச்சென்றாள்...

" உன்கிட்ட நான் பேசணும்....."

சந்தோஷமாக விருட்டென்று மலர்ச்சியோடு எழுந்து உட்கார்ந்தாள்...

" நாம் இருவரும் நல்லமுறையில் பிரியலாம் என்று நினைக்கிறேன்...".

ஒரு நிமிடம் அப்படியே இடி விழுந்ததுபோல் இருந்தது அவளுக்கு...

எவ்வளவு கனவுகளோடு வந்தேன் ரகு.....என்னுடைய கவலையெல்லாம் மறக்கலாம்
என்று நினைத்து வந்த எனக்கு இப்படி ஒரு பரிசா...
அழக்கூட முடியாமல், தோல்வியில் துவண்டு போனாள்..

ரகு தலையணையை மட்டும் எடுத்துக்கொண்டு வெளியே சென்றான்.....